Η συνήθεια στη δυστυχία | Βασίλης Κιοσσές

Ο Δρ. Βασίλης Κιοσσές είναι Έλληνας ψυχολόγος και προσωποκεντρικός θεραπευτής με σημαντική εμπειρία στην εκπαίδευση επαγγελματιών υγείας στην ενσυναίσθηση και την ασθενοκεντρική φροντίδα.

Εκπαίδευση και Ακαδημαϊκή Πορεία:

• Πτυχίο Ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
• Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Προσωποκεντρική Συμβουλευτική από το ICPS (University of Strathclyde).
• Διδακτορικό Δίπλωμα από το Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Επαγγελματική Εμπειρία:

• Εργάστηκε σε δομές κοινωνικής φροντίδας, όπως κέντρα αποκατάστασης και ψυχοκοινωνικής στήριξης.
• Στέλεχος του Κέντρου Συμβουλευτικής Γυναικών του Δήμου Καστοριάς, παρέχοντας υποστήριξη σε γυναίκες θύματα κακοποίησης.
• Από το 2012, δραστηριοποιείται ιδιωτικά ως προσωποκεντρικός θεραπευτής και ιατρικός εκπαιδευτής, εκπαιδεύοντας επαγγελματίες υγείας στην ενσυναίσθηση και την ασθενοκεντρική φροντίδα.

Καινοτομία και Διακρίσεις: Το 2013, στο πλαίσιο των διδακτορικών του σπουδών, δημιούργησε το πρόγραμμα «Έλα στη θέση μου, Γιατρέ!», μια πρότυπη βιωματική εκπαίδευση επαγγελματιών υγείας στην ενσυναίσθηση. Το πρόγραμμα αυτό έχει λάβει τρεις διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένου του Παγκόσμιου Βραβείου Καινοτομίας στην Προσωποκεντρική Φροντίδα Υγείας το 2019 στη Φλόριντα των ΗΠΑ.

Εκπαιδευτικές Δραστηριότητες:

• Δίδαξε για επτά εξάμηνα το μάθημα «Η ενσυναίσθηση στη σχέση γιατρού-ασθενή» στο Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
• Συνεργάζεται με το Εργαστήριο Ιατρικής Φυσικής και Ψηφιακής Καινοτομίας του Τμήματος Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εστιάζοντας στην εκπαίδευση επαγγελματιών υγείας στην ενσυναίσθηση μέσω περιβαλλόντων εικονικής πραγματικότητας.

Επιπλέον Εκπαίδευση:

• Συμβουλευτική πένθους για παιδιά και ενήλικες.
• Ψυχοθεραπεία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.

Επιστημονικό Έργο: Διαθέτει δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά, έχει συγγράψει κεφάλαια σε ελληνικές εκδόσεις και έχει πραγματοποιήσει πλήθος εισηγήσεων σε επιστημονικά συνέδρια ως προσκεκλημένος ομιλητής.

Ο Δρ. Κιοσσές συνεχίζει να συμβάλλει ενεργά στην προώθηση της ενσυναίσθησης και της προσωποκεντρικής προσέγγισης στην υγειονομική περίθαλψη, ενισχύοντας τη σχέση μεταξύ επαγγελματιών υγείας και ασθενών.

Μπορούμε άραγε να συνηθίσουμε στη δυστυχια ;
Είναι δυνατόν η εξοικείωση στον πόνο να καθορίσει τη ματιά μας στη ζωη;
Υπάρχει ο εθισμός στο σκοταδι;
Και πως τελικά έχουμε τη δυνατότητα να ξεφύγουμε από το αυτοσαμποτάζ που μας δημιουργεί ένα σύστημα πεποιθήσεων έτοιμο να μας εγκλωβίσει;